تنفس سایکدلیک، اصطلاحی که اغلب به جای تنفس هولوتروپیک نیز استفاده می شود، روشی برای کنترل تنفس شما برای دستیابی به حالت های تغییر یافته هوشیاری است.

با استفاده از تکنیک‌های مختلف تنفسی، می‌توانید از مزایای اثرات سایکدلیکی، بدون مصرف داروی روان‌گردان مانند آیاهواسکا یا سیلوسایبین لذت ببرید.

بسیاری از مردم به دلایل مختلف تنفس سایکدلیک را به داروهای روانگردان ترجیح می دهند. در این مقاله قصد داریم به بررسی دقیق تنفس هولوتروپیک، تکنیک های مختلف تنفسی که می توانید امتحان کنید و اثرات و مزایای تنفس روانگردان بپردازیم.

تنفس سایکدلیک چیست

تنفس روانگردان (یا نفس کشیدن هولوتروپیک) راهی است برای تنظیم تنفس به گونه ای که وارد یک حالت ذهنی تغییر یافته شوید.

این تنفس آگاهانه ترکیبی منحصر به فرد از تنفس ممتد و حبس قدرتمند آن است که ما را قادر می سازد تا حالات غیر عادی هوشیاری را کشف کنیم. کاربران اغلب رهاسازی عاطفی عمیق، انحلال ایگو، احساسات سایکدلیکی و تصاویر بصری را تجربه می‌کنند. از طریق این فرآیند، تنفس‌کنندگان فراتر از ذهن متفکر خود حرکت می‌کنند و به خرد درونی خود دسترسی پیدا می‌کنند. در این حالت عمیق هوشیاری، نوروپلاستیسیته فعال می شود و باورهای خود محدود شونده از بین می روند.

آیا نفس کشیدن می تواند حالت های تغییر یافته هوشیاری را القا کند

شما قطعا می توانید از تکنیک های تنفس سایکدلیک برای آگاهی بالاتر استفاده کنید. نفس کشیدن روانگردان اساساً شکلی شدید از تمرکز حواس و مراقبه است که از تنفس برای ایجاد یک حالت درونی آرام استفاده می کند و به شما امکان می دهد تمرکز خود را به درون ببرید، ذهن را آرام کنید و دنیای بیرون را نادیده بگیرید.

طرفداران این تکنیک معتقدند که این حالت تغییر یافته به افراد اجازه می دهد تا به بخش هایی از ذهن دسترسی پیدا کنند که معمولاً در دسترس نیستند. و این ممکن است شامل ظهور دوباره خاطرات و وقایع گذشته نیز باشد.

تنفس هولوتروپیک، شفادهنده درون را آزاد می‌کند

این روش تنفس فقط برای یوگی ها، افراد خاص یا متخصصین نیست، این ابزار توسعه شخصی با تاثیر بالا برای هر کسی است.
همه ما توانایی خود درمانی، درک واقعی ترین خواسته های خود و کشف هدف خود را داریم. گاهی اوقات، ما فقط فراموش می کنیم که چگونه به اطلاعاتی که در زیر سطح آگاهی ما می جوشد گوش دهیم. تمرین تنفس به ما می آموزد که چگونه دوباره به آن صدای درون اعتماد کنیم.

این روش برای چه کسانی مفید است

• احساس گیر افتادن یا بی روحیه بودن
• مبارزه با احساسات غیر قابل کنترل
• به دنبال رهایی از استرس، درد مزمن، اضطراب یا افسردگی
• مبارزه با رفتارهای اعتیاد آور
• سهولت در مدیتیشن
• تمایل به حالات عمیق تر بودن

تاریخچه کوتاهی از تنفس سایکدلیک

پس از غیرقانونی شدن ال اس دی در اواخر دهه 1960، کریستینا و استانیسلاو گروف که از طرفداران اثرات درمانی ال اس دی بودند، تنفس هولوتروپیک را توسعه دادند. این تکنیک برای دستیابی به حالت های روانگردان بدون استفاده از داروهای سایکدلیکی ایجاد شده است. این دو در درمان روانکاوی فرویدی آموزش دیده بودند و معتقد بودند که فرآیند خودکاوی عمیق که توسط این حالات تغییر یافته ایجاد می شود، می تواند شفا را به همراه داشته باشد.

تفاوت ال اس دی و ماشروم

استانیسلاو گروف به عنوان یکی از بنیانگذاران روانشناسی فراشخصی شناخته می شود. گروف کار خود را در موسسه تحقیقات روانپزشکی در پراگ آغاز کرد و در نهایت به دانشگاه جان هاپکینز در بالتیمور نقل مکان کرد. کار او با بیماران مبتلا به بیماری های روانپزشکی، سرطان و اعتیاد به مواد مخدر انجام شد.

تمرین تنفس ریشه در شیوه های شرقی مانند یوگا و مراقبه های بودایی دارد. مردم در فرهنگ های مختلف هزاران سال است که آگاهی خود را از طریق تکنیک های تنفس تغییر می دهند. اهداف این تکنیک های تنفسی شامل آرامش مراقبه، خود درمانی و بیداری معنوی است.

با این حال، تا دهه 1960 و 1970 بود که محققان غربی شروع به مطالعه مزایای درمانی تنفس روانگردان کردند.
انواع مختلفی از نفس کشیدن در این زمان به وجود آمد، از جمله تنفس هولوتروپیک و تنفس ممتد. برخی بر روی دستیابی به خودآگاهی تمرکز کردند، در حالی که برخی دیگر بیشتر با اثرات روانگردان سروکار داشتند.

حوزه تنفس از دهه 70 بسیار رشد کرده است. در سال 1991، ژاکلین اسمال، Integrative Breathwork را تأسیس کرد، رویکردی که تحت تأثیر تکنیک تنفس هولوتروپیک بود.
تنفس روانگردان در طول زمان بسیار تکامل یافته است، با ده ها مدل و شیوه بسیاری از درمانگران تنفسی با آنها کار میکنند.

تنفس هولوتروپیک چه کاری انجام می دهد

تمرین تنفس هولوتروپیک شامل استفاده از یک فرآیند تنفس کنترل شده برای دسترسی به حالات تغییر یافته آگاهی است. هدف به دست آوردن نوعی روشنگری درونی است. این عبارت از کلمات یونانی “هولوس” (کل) و “ترپین” (حرکت به سمت)، کلمه “هولوتروپیک” به “حرکت به سوی تمامیت” ترجمه می شود.

مطالعه آنلاین کتاب علم تنفس

اصل اولیه این تکنیک این است که شفا از درون فردی است که نفس را تمرین می کند.

در طول تنفس هولوتروپیک، شرکت کنندگان به سرعت و به طور یکنواخت در مدت زمان تقریبا طولانی نفس می کشند تا حالت تغییر یافته ای ایجاد کنند که تصور می شود از آن می توان درک عمیق تری از خود بدست آورد. برخی این تجربه را به عنوان شکل شدیدتری از مراقبه توصیف می کنند.

اثرات مفید که در تنفس روانگردان ایجاد می شود، عبارتند از:

• رهایی عاطفی، مانند گریه یا خنده
• آرامش
• تجربه مجدد ترومای گذشته
• تسکین استرس
• بینش در مورد مسائل شخصی
• تجربیات عرفانی

خطرات احتمالی تنفس هولوتراپیک

تنفس هولوتروپیک و سایر انواع تنفس روانگردان شامل تغییراتی در تعادل اکسیژن و دی اکسید کربن است. این تکنیک های تنفسی شامل تنفس بسیار سریع برای مدت طولانی می باشد. تهویه بیش از حد زمانی اتفاق می افتد که بازدم بیش از دم انجام می شود و سطح پایین دی اکسید کربن در خون تولید می شود.

اغلب، این نوع تنفس هیچ مشکلی ایجاد نمی کند، اما ممکن است خطر احساسات ناخوشایند فیزیکی، از جمله سبکی سر، گزگز و سایر احساسات ناخوشایند فیزیکی و تجربیات عاطفی وجود داشته باشد. برای افراد عادی و سالم، تنفس روانگردان کم خطر به نظر می رسد. اما به دلیل کاهش سطح دی اکسید کربن خون، اگر سابقه هر یک از شرایط زیر را دارید، باید از تنفس روانگردان اجتناب کنید:

• بیماری قلب و عروقی
• آنژین
• فشار خون بالا
• بیماری روانی شدید
• سابقه حملات شدید پانیک
• پوکی استخوان
• اختلالات تشنجی
• جراحت یا جراحی اخیر

اثربخشی تنفس سایکدلیک

طرفداران تنفس روانگردان ادعا می کنند که این شیوه از تنفس در درمان بسیاری از شرایط مختلف مفید است. به عنوان مثال:

• اضطراب
  فشار
• روحی
• افسردگی
• اعتیاد
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
• درد مزمن
• اندوه و فقدان
• کنترل خشم
• سردردهای میگرنی

تنفس سایکدلیک در مقابل داروهای سایکدلیک

تنفس روانگردان از بسیاری جهات مهم با داروهای روانگردان متفاوت است. این تفاوت ها ممکن است باعث شود برخی افراد تنفس روانگردان را به داروهای روانگردان ترجیح دهند و بالعکس.

چرا برخی افراد تنفس سایکدلیک را به داروهای سایکدلیک ترجیح می دهند

برای بسیاری از افراد، تنفس روانگردان گزینه جذاب تری نسبت به مصرف داروی روانگردان است. این به این دلیل است که تنفس روانگردان:

•  معمولاً شدت کمتری نسبت به یک سفر روانگردان دارد – احتمال وقوع «سفر بد» کمتر است.
• بیشتر تحت کنترل شماست – اگر زمانی احساس ناراحتی کردید، می توانید تنفس خود را به حالت عادی برگردانید. در مقابل، هنگامی که یک روانگردان مصرف می کنید، نمی توانید این تجربه را متوقف کنید.
• در دسترس است و انجام آن ساده است.
•  این شیوه از تنفس برخی از مزایای درمانی روانگردان ها را بدون برخی از اثراتی که ممکن است نخواهید، مانند تغییرات بصری یا شنوایی، یا تغییر در حس خود، زمان و مکان ارائه می دهد.
• ماندگاری کمتری نسبت به سایر داروهای سایکدلیکی دارد. برای مثال، یک جلسه تنفس هولوتروپیک معمولاً 2 تا 3 ساعت طول می کشد، در حالی که یک تجربه قارچ یا آیاهواسکا می تواند حدود 6 ساعت طول بکشد.

نفس کشیدن هولوتروپیک تجربه ای است که قرار است فرد را به بعد عمیق تری از لحظه حال بیاورد و چیزها را به شکلی رنگارنگ تر و روشن تر از آنچه که واقعیت به نظر می رسد ببیند.

تکنیک تنفس Wim Hof

برای شروع ابتدا در یک مکان امن و آرام قرار بگیرید. این مکان میتواند اتاق شخصی شما، باغ یا طبیعت آرام باشد.
جهت اطمینان از تنظیمات اولیه بهتر است از شخص دیگری درخواست کنید که به عنوان مراقب کنار شما حضور داشته باشد.
در ابتدا در حالت مدیتیشن نشسته یا به صورت دراز کشیده قرار بگیرید، در صورت درازکش بودن بهتر است از تشک های یوگا یا ملحفه ای نرم به عنوان زیر انداز استفاده کنید.

پیش از شروع
در ابتدا بهتر است مدت کوتاهی را به مدیتیشن و آرام کردن ذهن اختصاص بدهید، سعی کنید ذهن و واکنش های آن را مشاهده کنید و فاصله ای بین خود و افکار خود قائل شوید. این عمل به شما کمک میکند تا وارد حالت جریان شوید و عملیات تنفس را تسهیل میکند.

شروع تنفس
این تکنیک دارای ۳ مرحله میباشد:

مرحله اول
۵۰ دور تنفس عمیق به شکل دم از طریق دهان و باز دم نیز از طریق دهان با یک تایم زمانی مشخص. مثلا هر سیکل تنفس در ۲ ثانیه انجام شود.
بعد از پایان ۵۰ تنفس آخرین باز دم را خارج میکنیم و نفس را به مدت ۲ دقیقه حبس میکنیم.
بلافاصله پس از پایان ۲ دقیقه اینبار اکسیژن را دم میکشیم و مجددا نفس را برای ۱۵ ثانیه حبس میکنیم.
بعد از بازدم میتوانید به مدت ۱۵ ثانیه استراحت کنید.

مرحله دوم
تمام مراحل قبل را مجددا بلافاصله بعد از اتمام استراحت تکرار میکنیم با این تفاوت که سرعت دم و باز دم بیشتر میشود. به عنوان مثال هر سیکل تنفس در ۱ ثانیه.

مرحله سوم
در حالی که به صورت درازکش یا حالت لوتوس قرار داریم مجددا مرحله دوم را گام به گام بلافاصله بعد از استراحت تکرار میکنیم، اما در مرحله ۱۵ ثانیه دم، سینه ی خود را به آرامی به سمت جلو قوس میدهیم و ۱۵ ثانیه در این حالت قرار میگیریم.
با رها کردن بازدم نهایی قوس سینه ی خود را به حالت عادی بر میگردانیم. بعد از اتمام این پروسه ذهن وارد حالت های تغییر یافته هوشیاری می شود.