اضطراب در سفر قارچ

چرا برخی از سفرهای قارچی باعث ایجاد اضطراب می شوند؟

ناتاشا میسون ، عصب شناس در دانشگاه ماستریخت ، می خواهدبفهمد چرا سایلوسایبین باعث خوشحالی و آزادی برخی از افراد می شود ،

در حالی که برخی دیگر سفرهای تحریک کننده و پر اضطراب دارند.

بنابراین ، او با استفاده از MRI به مغز آنها رفت و نشان داد که یک مولکول مهم نحوه واکنش مردم را برنامه ریزی می کند

یافته ای که می تواند به سایکدلیک ها در راه تبدیل به یک درمان معمول برای اختلالات روانی کمک کند.

محققان مدتهاست شک دارند که گلوتامات ، یک ماده شیمیایی که نورونها برای ارتباط از آن استفاده می کنند ، می تواند با نحوه تجربه افراد

در سفر با قارچ مرتبط باشد.

اضطراب در سفر قارچ

مطالعات نشان می دهد که این مولکول به عنوان محرک مهمی در تغییرات رفتاری است ، زیرا با تجویز سایلوسایبین در مغز افزایش می یابد.

با این حال ، این تحقیقات محدود به مطالعات روی حیوانات بود. مطالعه اخیر ، که توسط میسون و مشاور او یوهانس راماکرز رهبری شد

اولین مطالعه ای بود که تغییرات گلوتامات را در انسان نشان داد.

مطالعه آنها بخشی از یک رنسانس سایکدلیکی است ، که در آن دانشمندان در حال بررسی نحوه استفاده از این داروها برای درمان

بیماری های روانی هستند.

برای مثال ، در مطالعات سایلوسایبین که یک درمان مفید و گسترده در مشکلات روانی است ، محققان به دنبال این هستند که چرا تجربیات

افراد با این دارو متفاوت است.

به طور خاص ، میسون و راماکرز می خواستند رابطه بین گلوتامات و پاسخهای خاص به سایکدلیکها ، مانند مرگ ایگو را مشاهده کنند.

مرگ ایگو ، که انحلال نفس نیز نامیده می شود ، اختلال در منیت کاربر میباشد که در پاسخ به داروهای سایکدلیکی ایجاد میشود.

برخی آن را به طور مثبت تجربه می کنند اما برای دیگران ، این یک تجربه بد است ، با اضطراب ، احساس از دست دادن کنترل و احساس شبیه

به یک عروسک خیمه شب بازی که به مراتب باعث افزایش احساس پوچی میشود.

در یک کارآزمایی محققان سایلوسایبین را برای 60 شرکت کننده تجویز کردند و تغییرات سطح گلوتامات را در نواحی مختلف مغز

اندازه گیری کردند.

شرکت کنندگان ساعت ها را در اسکنرهای مختلف گذراندند ، در حالی که ابزارهای تصویربرداری مولکول های در حال تغییر را در مغز

آنها مشاهده می کردند.

هنگامی که از دستگاه های MRI خارج شدند ، در آرامش به سفر سایکدلیکی خود ادامه دادند.

میسون می گوید: “آنها مکانی راحت برای خود دارند که شامل نیمکت و چند گل است تا کمی محیط دوستانه تر شود. ”

در این فضای راحت ، شرکت کنندگان تجربه خود را ارزیابی کرده و در انتها به یک سوال مهم پاسخ دادند:

آیا آنها سفر خوبی داشته اند یا سفر بدی؟

وقتی محققان داده ها را بررسی کردند ، متوجه شدند که تغییرات خاص گلوتامات اثرات مهمی بر روان درمانی در پی دارد.

افزایش گلوتامات در قشر داخلی پیشانی ، مرگ ایگوی سختی را پیش بینی می کند ، در حالی که کاهش گلوتامات در هیپوکامپ تجربه ای

مثبت را پیش بینی می کند.

کاترین پرلر ، سرپرست گروه در دانشگاه زوریخ که فعالیت مغز را در واکنش به سایکدلیک ها مطالعه می کند ، می گوید: “این پیچیدگی اثرات

مواد سایکدلیکی را نشان میدهد به طوری که واکنش مغز ممکن است در ناحیه های مختلف متفاوت باشد.”

محققان حدس می زنند که تغییرات هیپوکامپ ممکن است یکی از جنبه های انحلال ایگو را توضیح دهد.

هیپوکامپ محل ذخیره سازی اطلاعات زندگی نامه افراد است. گلوتامات کم در این ناحیه می تواند به این معنی باشد که افراد در طول سفر با

قارچ دسترسی به آن منطقه از ذهن را از دست می دهند .

اگرچه افزایش گلوتامات نیز می تواند دلیل این باشد که چرا برخی از افراد ماه ها بعد از درمان احساس خوبی دارند.

فعال سازی گلوتامات ، تولید سلول های عصبی جدید را افزایش می دهد و نقش مهمی در پلاستیسیته مغز دارد ، فرآیندی که طی آن چیزهای

جدیدی یاد می گیریم.

بنابراین ، افزایش گلوتامات با درمان سایلوسیبین می تواند توضیح دهد که چرا سایکدلیک به افراد کمک می کند تا هفته ها و حتی ماه ها پس از

درمان احساس خوبی داشته باشند.

میسون معتقد است داروهای سایکدلیک برای بسیاری از افراد مناسب است، مخصوصاً برای افرادی که گزینه های شیمیایی را به سر رسانیده اند

مانند افرادی که افسردگی مقاوم به درمان دارند.

پرلر می گوید اما راه طولانی در پیش است تا داروهای سایکدلیک به عنوان درمان معرفی شوند و ما باید سازوکارها را درک کنیم.”